Pan Jan Dziedziczak, Pełnomocnik Rządu do spraw Polonii i Polaków za Granicą zaprasza do udziału w akcji-  „WIGILIJNY TALERZ DLA ANDŻELIKI BORYS I ANDRZEJA POCZOBUTA”.

Akcja odbędzie się w dniach 22 – 26.12.2021, szczegóły tego wydarzenia znajdują się tutaj.

Zapraszamy do zapoznania się z informacjami i gorąco zachęcamy do udziału w akcji.

Link: https://www.facebook.com/events/597279838223552

Będziemy bardzo wdzięczni za Państwa udział.

Szanowni Państwo,

Kancelaria Prezydenta RP ogłosiła II edycję Konkursu Recytatorskiego „Słowem–Polska”, dedykowanego m.in. uczniom szkół polonijnych.

Celem konkursu jest upowszechnianie kultury żywego słowa wśród przyszłych „ambasadorów polskości” oraz kształtowanie w nich wrażliwości na piękno języka polskiego, a tym samym wzmacnianie poczucia tożsamości narodowej wśród Polonii i Polaków za granicą. Talenty recytatorskie w formie nagrań wideo mogą prezentować dzieci i młodzież w trzech grupach wiekowych: 7–9 lat, 10–13 lat i 14–19 lat.

Konkurs odbędzie się w terminie grudzień 2021 r. – czerwiec 2022 r. W tym czasie przewidziano cztery etapy eliminacji: szkolny, krajowy i kontynentalny, w których uczestnicy będą mieli za zadanie recytację trzech różnych utworów poetyckich wybranych autorów: Adama Asnyka, Władysława Bełzy, Marii Konopnickiej i Bolesława Leśmiana. Ostatnim etapem będzie rozstrzygnięcie Konkursu polegające na wyłonieniu finalistów i laureatów z każdej kategorii wiekowej.

Regulamin i pozostałe dokumenty formalne  

Zaproszenie Pierwszej Damy do udziału w konkursie

Podsumowanie I edycji

Serdecznie zapraszamy do udziału w międzynarodowych konkursach organizowanych przez Wydział Edukacji Urzędu Miasta Częstochowa, Szkołę Podstawową nr 48 im. Armii Krajowej w Częstochowie i Liceum nr 15 w Berdyczowie na Ukrainie. Honorowy patronat nad konkursami objęli Metropolita Częstochowski Arcybiskup Wacław Depo oraz Przeor Sanktuarium Matki Bożej na Jasnej Górze Ojciec Samuel Pacholski.

Szczegóły dotyczące konkursów znajdują się w załącznikach.

Regulamin konkursu plastycznego

Regulamin konkursu pieśni

Redakcja strony 

„O jutrze masz wiedzieć jedynie to, że Opatrzność Boża wstanie dla ciebie wcześniej niż słońce” Jean-Baptiste Henri Lacordaire

Bezpośrednią przyczyną wybuchu Powstania Wielkopolskiego była wizyta w Poznaniu wybitnego pianisty, męża stanu Ignacego Jana Paderewskiego. Jego przyjazd 26 grudnia 1918 roku był okazją do zorganizowania w stolicy Wielkopolski manifestacji patriotycznej.

27 grudnia 1918 roku Polacy gromadzili się pod budynkiem Bazaru, w którym zatrzymał się Paderewski. Przed godziną 17 sytuacja wymknęła się spod kontroli. Padł pierwszy strzał - wybuchło powstanie. Walki toczyły się wiele dni, a Poznań stał się wzorem dla miast całej Wielkopolski.

Rozpoczynając naszą historię o Powstaniu Wielkopolskim na ziemi chodzieskiej, koniecznie wspomnieć należy o księdzu Ignacym Czechowskim. Na długo przed rozpoczęciem walk powstańczych rozpoczął on działania, które przyczyniły się do powrotu Chodzieży w granice Polski. Był inicjatorem założenia wielu towarzystw kulturalno-patriotycznych, Banku Ludowego, Towarzystwa Czytelni Ludowych i powstania lokalnych bibliotek. W lipcu 1918 roku nawiązał kontakt z Centralnym Komitetem Obywatelskim w Poznaniu i utworzył podobny komitet w Chodzieży, który 11 listopada 1918 roku przekształcił się w Powiatową Radę Ludową. Powiaty chodzieski, wyrzyski, czarnkowski i wieleński połączyły się w Zjednoczenie Rad Ludowych Nadnoteckich, na czele których stanął nie kto inny jak ksiądz Ignacy Czechowski.

W niniejszym opracowaniu chciałbym przedstawić trzy epizody, związane z Powstaniem Wielkopolskim. Każdy z nich jest inny, przedstawia wydarzenia, które rozegrały się na ziemi chodzieskiej w 1919 roku.

Zajęcie Chodzieży i bitwa o miasto.

W niedzielę rano 5 stycznia 1919 roku bracia Skotarczakowie z oddziałem powstańców z Rogoźna wyzwolili Budzyń. Stało się to na wskutek rozejmu zawartego z Niemcami, na mocy którego Polacy mieli zatrzymać Budzyń, Niemcy zaś Chodzież. Obu stronom nie wolno było posuwać się naprzód. Szybko zmieniająca się sytuacja i zdobywanie przez wojska powstańcze kolejnych miejscowości spowodowały, że Polacy zdecydowali się powiadomić Niemców, iż do Budzynia przybędzie ppor. Włodzimierz Kowalski. Celem jego wizyty miało być spotkanie i rozmowa dotycząca sytuacji na froncie. Po przygodach związanych z awarią samochodu ppor. Kowalski dotarł do Budzynia po północy. Otrzymawszy informację od księdza Czechowskiego, że w Chodzieży formuje się oddział powstańczy, przedstawił się jako wysłannik kilkunastotysięcznej armii powstańczej i rozpoczął rozmowę od informacji, że nie uznaje postanowień rozejmu. Polecił Niemcom, by wycofali się z Chodzieży. Delegaci niemieccy poprosili o możliwość zatelefonowania do Chodzieży. Rozmowa telefoniczna niczego nie przesądziła. Niemcy powrócili do miasta i nad ranem zadzwonili do Budzynia z informacją o wycofaniu wojska do Piły.

6 stycznia 1919 roku około godziny 4 w kierunku Chodzieży wyruszyło… 34 powstańców. Nieopodal miasta spotkali się delegacją niemiecką, której przewodniczył burmistrz Foege. Razem z Niemcami wojsko powstańcze powitał ksiądz proboszcz Czechowski, który ściskając ppor. Kowalskiego kilka razy powtarzał „Panie, na tę chwilę czekaliśmy lata, lata całe”.

Po wejściu oddziału powstańczego do Chodzieży na wieży kościelne zawieszono biało-czerwoną flagę, Kontrolę nad miastem przejęli Polacy. Ksiądz Czechowski zdymisjonował niemieckiego starostę chodzieskiego i powołał w jego miejsce przybyłego z Poznania dr Zbigniewa Jerzykowskiego. Po uroczystej mszy świętej przystąpiono do zorganizowania oddziału powstańczego. Zgłosiło się ponad 200 ochotników. Otrzymali krótkie przeszkolenie i broń po załodze niemieckiej. Radość Polaków nie trwała długo. Niemcy zorientowali się, że padli ofiarą podstępu. Postanowili odbić Chodzież. 6 stycznia w godzinach wieczornych do urzędu pocztowego zadzwonił dowódca garnizonu w Pile. Przekonany, że rozmawia z niemieckim urzędnikiem przekazał informacje o przyjeździe wyjeździe wojsk niemieckich, których zadaniem było odbicie Chodzieży. Kazimierz Pietraszak przekazał tę wiadomość ppor. Kowalskiemu. Wobec przewagi niemieckiej powstańcy wycofali się z miasta.

Dowodzący na tym terenie porucznik Włodzimierz Kowalski postanowił ponownie zdobyć miasto. Wczesnym rankiem 8 stycznia 1919 r. rozpoczęła się bitwa o Chodzież. Powstańcy zaatakowali miasto z kilku stron – od Czarnkowa, Budzynia i Margonina. Na pomoc Chodzieży naciągnęły posiłki z Obornik, Margonina, Budzynia, a także Studziec. Dowódcy i podoficerowie wszystkich oddziałów znali swoje zadania. Jednak zapomniano o łączności pomiędzy oddziałami. I ten element okazał się kluczowy, by szybko i bez większych strat zająć miasto. Atak na Chodzież był chaotyczny, nieskoordynowany. Powstańcy z Czarnkowa i Lubasza uderzyli na Chodzież godzinę wcześniej. Mimo brawury i odwagi nie mogli sprostać 2 kompaniom Grenzschutzu[1] broniącym fabryki porcelany. Dodatkowo ostrzeliwał ich samolot niemiecki. Wobec braku amunicji, przewagi Niemców oraz informacji o zaatakowaniu Czarnkowa, oddziały powstańcze wycofały się. W ich miejsce natarcie kontynuował oddział z Rogoźna. Po dwóch godzinach walk powstańcy zdobyli ulicę Strzelecką i podeszli pod dworzec kolejowy.

Atak od strony Budzynia nie doszedł do skutku. W lesie nieopodal Podanina czekali na nich Niemcy. Gdy szpica polska podeszła pod las, koloniści niemieccy otworzyli ogień z dwóch karabinów maszynowych. Strzelano też z leśniczówki. Powstańcy zaczęli cofać się, a później uciekać, porzucając broń. Ppor. Kowalski wycofał się do Budzynia. Dzięki pomocy księdza Kazimierza Stachowiaka, odział powstańczy zebrał się ponownie i wyruszył w kierunku Chodzieży.

Z kolei atak od strony Margonina oddziału obornickiego i margonińskiego zakończył się sukcesem. Po zdobyciu miejscowości Rataje, gdzie walki toczyły się praktycznie o każdy dom, powstańcy rozpoczęli natarcie w kierunku dworca kolejowego. Podczas ataku na dworzec zginął niemiecki komendant miasta kapitan Alfons Stierkorb. To załamało Niemców, którzy zaczęli wycofywać się w kierunku stojącego za stacją pociągu. Uciekających Niemców ostrzelano z karabinów maszynowych.

Podczas walk o Chodzież zginęło bądź zmarło z ran 24 powstańców, a 62 zostało rannych. Powstańcy pochowani zostali w swych rodzinnych miejscowościach – Chodzieży, Margoninie, Budzyniu, Obornikach. Straty niemieckie były większe. Oprócz poległych w walkach o miasto 48 żołnierzach Grenzschutzu, zginęło jeszcze ponad 70 osób w wycofującym się do Piły pociągu. Bitwa o Chodzież zakończyła się zwycięstwem powstańców wielkopolskich. W wyniku rozmów ze stroną niemiecką[2] ustalono, że miasto Chodzież stanie się strefą neutralną.

Czytaj więcej...

Przedstawiamy Wam nowy numer kwartalnika "Harcerz Brześcia".

W tym numerze dowiecie się o historii harcerza, księdza z Brześcia, Jerzego Rosiaka, o wymianie międzynarodowej pt. „Korzenie kultury tańca”.

Dowiecie się także o obózie historycznym IPN-ZHR, poświęconym Żołnierzom Wyklętym. Najmłodsi czytelnicy przeczytają o tym, na co wydajemy pieniądze.

Życzymy miłej lektury. 

Harcerz Brześcia № 3 2021

Redakcja kwartalnika 

Drodzy miłośnicy wierszy! 

Zapraszamy uczniów polskich szkół za granicą do napisania jednego wiersza na cześć Emilii Plater – bohaterki Powstania Listopadowego.  Wiersz można zgłosić do dnia 25 listopada 2021 r. na XXVI Ogólnopolski Turniej Jednego Wiersza o Laur Plateranki organizowanego przez II Liceum Ogólnokształcące z Oddziałami Dwujęzycznymi im. E. Plater w Sosnowcu. 

Emilia Plater to jedna z najbardziej rozpoznawalnych postaci historycznych. W 1831 roku w przebraniu mężczyzny wzięła udział w walkach powstania listopadowego, by następnie poprowadzić własny oddział ochotników. Dla Polaków postać Emilii Plater stanowi wzór prawdziwej bohaterki narodowej.

Dlatego zachęcamy do udziału w turneju, aby uszanować pamięć bohaterki i podzielić się ze światem swoim talentem pisania wierszy.

Proszę zapoznać się z regulaminem turnieju w linku poniżej.

Regulamin

W 2020 roku minęła 80. rocznica masowych deportacji Polaków na Sybir. Życie około 140 tysięcy (a według różnych źródeł, ta liczba wzrasta od 400 do 500 tysięcy) obywateli polskich, mieszkających na terenie Związku Radzieckiego, zmieniło  swe życie na zawsze. Wyprowadzono ich ze swoich domów i wywieziono setki kilometrów w głąb obecnej Rosji.

Okrutnie ich traktowano, ponieważ już w drodze wielu z nich umarło. Wiele osób nie wytrwało w nieludzkich warunkach i nigdy już nie wrócili do domu.

My, jako Polska Harcerska Szkoła Społeczna im. R. Traugutta w Brześciu, szanujemy pamięć tych osób, które zostały wysłane tylko z powodu swojej przynależności do narodu polskiego. Głęboko wierzymy, że nie powinniśmy zapominać o tym, co się wydarzyło. Pielęgnujemy swoją polskość, dbamy o to, aby przekazywać swoją wiedzę młodzieży białoruskiej. Dlatego jesteśmy dumni, że mogliśmy współpracować z lubelskim oddziałem SWP oraz XXVII Liceum Ogólnokształcącym im. Zesłańców Sybiru w Lublinie, aby stworzyć jeszcze jedno  upamiętnienie wydarzeń, które miały miejsce na wschodnich obszarach przedwojennej Polski.  To jest książka pod tytułem „Zesłańcy Sybiru”.

Ta książka jest zbiorem wspomnień świadków tych wydarzeń, jednak te wspomnienia podane są w nietypowej formie, co może być ciekawe dla młodego pokolenia, do którego w większości wypadków jest skierowany nasz przekaz. 

Wydawnictwo dostępne jest w wersji PDF. Pobrać książkę można na stronie Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”.  Zachęcamy do jej pobrania i przeczytania.

Natalia KALASEJ