Wprowadzenie sztandaru przez poczet sztandarowy.
Narrator 1: Do hymnu państwowego. Odśpiewanie dwóch zwrotek hymnu.
Narrator 1:
Spotykamy się dzisiaj jak co roku, aby uczcić Narodowe Święto Niepodległości. Obchodzone jest ono dla upamiętnienia odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 roku po 123 latach zaborów.
Narrator 2:
Jak doszło do podziału Polski miedzy sąsiednie państwa: Austrię, Prusy i Rosję?
Narrator 1:
Przyczyniły się do tego rozliczne polskie wady narodowe nawarstwiające się od wieków. Każdy szlachcic czuł się wyjątkowo ważny. Kierował się pychą i egoizmem. Pokazywał to polski system polityczny oparty na liberum veto, czyli prawie każdego posła do zablokowania obrad sejmu. To sprawiało, że podejmowanie decyzji było utrudnione, a państwo stawało się coraz bardziej niestabilne.
Narrator 2:
Przed konsekwencjami egoizmu i brakiem jedności w społeczeństwie ostrzegał już ksiądz Piotr Skarga w Kazaniach sejmowych. Pisał: Gdy okręt tonie, a wiatry go przewracają, głupi bagaże swe opatruje i na nich leży, a do obrony okrętu nie idzie i mniema, że się sam miłuje, a on się sam gubi. Bo gdy okręt obrony nie ma, człowiek ze wszystkim, co zebrał, utonąć musi.
Narrator 1:
Postawę szlachty negatywnie oceniał Henryk Sienkiewicz w powieści historycznej pt. „Potop”. Pisał, że w obliczu zagrożenia wojną „Trudno było dyscyplinę wprowadzić, bo się o nią bracia urażali mocno jako godności obywatelskiej przeciwną.”
Narrator 2:
Ostrzegał Wacław Potocki, pisząc: „Nierządem Polska stoi.”
Narrator 1
W tej sytuacji Rosja wykorzystała swoje wpływy w Rzeczypospolitej do osłabienia jej pozycji na arenie międzynarodowej. Chciała zwiększyć swoje terytorium i wpływy w Europie. W tym celu wspierała frakcje polityczne, które były jej przychylne, a jednocześnie dążyła do osłabienia tych, które sprzeciwiały się jej ekspansji.
Narrator 2
Gdy Polska była osłabiona wojnami i wewnętrznymi sporami, sąsiednie państwa Rosja, Prusy i Austria w 1795 roku ostatecznie podzieliły ją między siebie.
Recytator
|
Stanisław Łakomski Do Polski Widzę Cię wolną, Polsko moja droga I Twoich orłów szumiące sztandary, I wierzę mocno, że jest wszechmoc Boga, Że nie na próżno te wszystkie ofiary, Co naród składał przez półtora wieku Za swoją wolność - za prawa człowieka. Kocham Cię Polsko i ten lud kochany, Co wita pieśnią Twoje zmartwychwstanie! |
Przed tron Twój modły składa niezachwiany. Ojczyznę wolną pobłogosław, Panie, By wszystkich wiara i miłość złączyła. Wszak żyje Ta – co nigdy nie zginęła! Wierzę, że wkrótce w pełni swojej chwały Polska zasiądzie wśród narodów świata… A połączony wolnością kraj cały Pracą, pokojem w nieskończone lata Odkryje Polsce nowe widnokręgi… Bo naród wolny – to źródło potęgi. |
Narrator 1
Aby odzyskać wolność bezmyślnie utraconą, trzeba przez długie lata walczyć, poświęcać życie, cierpieć prześladowania. Polacy bezskutecznie organizowali powstania. O ponoszonych ofiarach mówią pieśni patriotyczne.
Narrator 2
Podczas powstania listopadowego została napisana Warszawianka. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku była ona jedną z kandydatek do miana hymnu państwowego.
Piosenka Warszawianka, marsz i śpiew.
|
Grzmijcie bębny, ryczcie działa |
Hej, kto Polak na bagnety! Żyj swobodo, Polsko Żyj! Takim hasłem cnej podniety Trąbo nasza wrogom grzmij Trąbo nasza wrogom grzmij. |
Narrator 1
Z powstania styczniowego pochodzi pieśń „Boże, coś Polskę.”
Śpiew „Boże, coś Polskę” i gra na gitarze.
Narrator 2
Pieśń pod tytułem „Biały krzyż” opowiada o poświęceniu za ojczyznę w różnych okresach historii.
Pieśń Biały krzyż z akompaniamentem gitary.
Układ choreograficzny z biało-czerwonymi szarfami pokazujący szacunek wobec Polski. W tle wyświetlony alegoryczny obraz przedstawiający Polskę jako dziewczynę ubraną na biało-czerwono: marsz, ukłony, klękanie, salutowanie do melodii pieśni „Szara piechota” powstałej podczas I wojny światowej w środowisku Legionów Polskich.
Narrator 2
Musztra paradna w takt „Marszu pierwszej brygady.” w wykonaniu harcerzy.
Narrator 1
Całość baczność! Rota Marii Konopnickiej.
Narrator 1, 2
Dziękujemy za udział w uroczystości i postawę patriotyczną.
Dorota PRĄŻYŃSKA